တံခါးေခါက္ပါ၊ရပ္ေစာင့္ပါ (သို႔) ဆဲေရးခဲ့ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့...အဲဒီလိုသာ ႐ိုး႐ွင္းခဲ့ပါ။

တံခါးေခါက္ပါ၊ရပ္ေစာင့္ပါ (သို႔) ဆဲေရးခဲ့ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ... အဲဒီလိုသာ ရိုးရွင္းခဲ့ပါ။
===========================================================

ကိုယ္တုိ႔ဟာ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးခြင့္ရတဲ့ ေမွာ္ဆရာေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါရဲ့။

ဘဝဟာ မင္းရႈပ္ေထြးေစခ်င္ရင္ လွည့္စားမႈေတြ၊ မာယာေတြ အျပည့္နဲ႔ မင္းကို ၾကိဳမွာ ျဖစ္သလို
အေျဖာင့္အတုိင္း ျမင္တတ္ရင္လည္း ဘဝဆိုတာ သိပ္စင္းလြန္းပါတယ္။

မင္းနဲ႔ ကိုယ့္ၾကားက ဆက္သြယ္မႈၾကားမွာ ရွိေနတတ္တာ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္တည္းရယ္ပါ။

မင္းဝင္လာခ်င္တယ္ ထင္ရင္ ကိုယ့္ဘက္က တံခါးဖြင့္ထားလိုက္မယ္။
မင္း မလာခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ္ေတြ႕ဖို႔ စိတ္ပါတဲ့ အခါ
မင္းရဲ့ တံခါးဝအေရာက္ ကိုယ္ေလွ်ာက္လာခဲ့မယ္။ မင္းရဲ့ တံခါးကို ညင္သာဖြဖြ ေခါက္မယ္။
မဖြင့္ေတာ့လည္း ..
ကိုယ္ ေစာင့္ႏုိင္တဲ့ အထိ ေစာင့္မယ္။
မေစာင့္ႏုိင္ရင္ လွည့္ျပန္ခဲ့ရုံ။ မေက်နပ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပဖို႔ အတြက္လည္း တံခါးခ်ပ္ကို တစ္ခ်က္ေဆာ့င္ကန္ခဲ့ရုံပါပဲ။

ကိုယ့္ဘက္ကလည္း တံခါးဖြင့္ထားတာ ၾကာေပမယ့္ မင္းေရာက္မလာတဲ့ အခါ
"အျပင္ေလေတြက သိပ္ေအးစက္လြန္းတယ္" အဲ့ဒီလို ဆိုျပီး တံခါးျပန္ပိတ္ထားလိမ့္မယ္။

မင္းေရာက္လာခ်င္တဲ့ခ်ိန္က်မွ ေရာက္လာရင္ေတာ့ ...မင္းလည္း သူမ်ား နည္းတူ တံခါးေခါက္ပါ၊ ရပ္ေစာင့္ပါ။
တျခားတစ္ေယာက္မွတ္လို႔ တံခါး မဖြင့္ေပးေတာ့တဲ့ အခါ ကိုယ့္ကို နားလည္ပါ။
ဒါမွ မဟုတ္လည္း နာနာက်င္က်င္ ဆဲေရးခဲ့ပါ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ္တို႔ေတြ ဇာတ္လမ္း ... တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ေက်ာမွီရပ္ရင္း အဆံုးသတ္ၾကမယ္လို႔လည္း မထင္ခဲ့နဲ႔။

မိုးရြာလုိ႔ ..
ႏွင္းက်လို႔ ....
အျပင္းဖ်ားလို႔ ....နဲ႔ အျပင္မထြက္မိတဲ့ ေန႔ေတြလည္း ရွိမယ္။

ဒါေပမယ့္..ေနသာတဲ့ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ
အဲဒီလို ကိုယ္တို႔ၾကား တံခါးေတြ မျခားေတာ့တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း
ကိုယ္တို႔ ျပန္ဆံုေတြ႔ခြင့္ဟာ ဆက္...ရွိ..ေန..ဦး..မွာ။

ရိုးလူ